Rydaur

Foigan

Skoro nikt nic nie pisze na forum to zadam ci pytanie. Kim są ci Kainici?

snow

ja Kain pierworodny,
Ja narzędziem ostrym, uprawiałem ciemne nasiona.
Siałem je w ziemi, uprawiałem je, doglądałem ich wzrostu.

I Abel urodzony jako drugi,
Abel doglądał zwierząt, pomagał
w ich krwawych narodzinach.
Karmił je, doglądał ich wzrostu.

Kochałem go.
Mój Brat był najbystrzejszy, najsłodszy, najsilniejszy.
Był częścią pierwszą wszystkich moich radości.

Dnia pewnego Ojciec nasz rzekł do nas:
Kainie, Ablu, Temu Co Ponad musicie złożyć ofiarę -
Podarunek części pierwszej wszystkiego co macie.

I ja, Kain pierworodny,
Ja zbierałem młode pędy,
najjaśniejsze owoce,
trawy najsłodsze.
I Abel, urodzony drugi, Abel zarznął najmłodsze,
najsilniejsze,
najsłodsze z jego zwierząt.

Na ołtarzu Ojca naszego złożyliśmy nasze ofiary.
Ogień podłożyliśmy pod nie i patrzyliśmy,
jak dym zabiera je w górę, do Tego Co Ponad

Ofiara Abla, drugiego urodzonego,
pachniała słodziej dla Tego Co Ponad
i został Abel pobłogosławiony.

I, Ja, Kain pierworodny,
Ja zostałem uderzony z Poza
przez ostre słowo i klątwę,
bo moja ofiara była nic nie warta.
Spojrzałem na Abla ofiarę
ciągle dymiące ciało, krew.
Płakałem, zamknąłem oczy.
Modliłem się noc i dzień.

I wkrótce Ojciec rzekł,
że czas Ofiary nadszedł ponownie.

I Abel powiódł swoje najmłodsze,
swoje najsłodsze,
najbardziej ukochane
do ognia ofiarnego.

Ja nie przyniosłem mojego
najmłodszego, mojego najsłodszego,
bo wiedziałem,
że Ten Co Ponad nie chciałby go.

I brat mój, ukochany Abel, rzekł do mnie:
"Kainie, ty nie przyniosłeś ofiary,
daru z pierwszej części twojej radości,
do spalenia na ołtarzu Tego Co Ponad."

Łzy miłości wylałem kiedy,
ostrym narzędziem, poświęciłem to
co było pierwszą częścią mojej radości.
Moim bratem.

I Krew Abla pokrywała ołtarz
i pachniała słodko, gdy płonęła.

Ale Ojciec mój rzekł:
"Przekleństwo na ciebie, Kainie,
co brata swego zabił.
Jak ja zostałem odrzucony, tak i ty będziesz."

I z Ciemności przybyło jasno święcące światło -
ogień pośród nocy.
I archanioł Michał objawił się mi.
Nie bałem się. Spytałem jakie ma sprawy.

Michał, Generał Nieba
dzierżący święty Płomień, rzekł do mnie:
"Synu Adama, Synu Ewy, twoja zbrodnia jest wielka,
ale litość Ojca mego jest również wielka.
Czy będziesz żałował zła jakie uczyniłeś,
i pozwolisz litości by cię obmyła?"

I rzekłem do Michała:
"Nie przez Tego Co Ponad łaskę, ale moją własną
żył będę, w dumie."

Michał przeklął mnie, mówiąc:
"Tedy, tak długo jak przemierzać będziesz te ziemie,
ty i dzieci twoje będziecie się lękać
mojego żyjącego płomienia.
Będzie on gryzł głęboko i delektował się
Waszym ciałem."

I nad ranem, przybył Rafael na jagnięcych skrzydłach.
Światło nad horyzontem, woźnica Słońca,
władca Wschodu.

Rafael przemówił, mowiac:
"Kainie, synu Adama, synu Ewy,
twój brat Abel, przebacza ci twój grzech.
Czy będziesz żałował, i przyjmiesz
łaskę Wszechmocnego?"

I ja powiedziałem Rafaelowi:
"Nie przez Abla przebaczenie, ale swoje własne,
będzie mi wybaczone."

Rafael przeklął mnie, mówiąc:
"Tedy, tak długo jak przemierzać będziesz te ziemie,
ty i dzieci twoje bać się będziecie poranka,
a promienie słoneczne szukały cię będą
by palić jak ogień, gdzie byś się nie schował.
Kryj się teraz przed Słońca promieniami
bo gniew swój na ciebie okażą. "

Usłyszałem dźwięk spokojnego powiewu skrzydeł
i ujrzałem czarne skrzydła Uriela obejmujące mnie -
Uriela, żniwiarza, anioła Śmierci,
mrocznego Uriela, co mieszka w ciemnościach.

Uriel przemówił do mnie spokojnie, prawiąc:
"Synu Adama, Synu Ewy.
Bóg Wszechmogący przebaczył ci twój grzech.
Przyjmiesz jego litość i pozwolisz mi
zabrać się do twojej nagrody, już nie przeklętego?"

I odpowiedziałem czarnoskrzydłemu Urielowi,
"Nie przez litość Boga, ale przez swoja, będę żywy.
Jestem czym jestem, uczyniłem co uczyniłem
i to się nigdy nie zmieni."

Wtedy, poprzez strasznego Uriela
Bóg Wszechmogący przeklął mnie, mówiąc:
"Tedy, tak długo jak przemierzasz te ziemie,
ty i dzieci twoje trzymać się będziecie Ciemności.
Tylko krew pil będziesz
Proch tylko jeść będziesz
Zawsze jak w śmierci pozostaniesz,
Nigdy nie umierając, żyć będziesz.
Chadzał będziesz zawsze w Mroku,
wszystko co dotkniesz w nicość się skruszy,
aż do dni ostatnich."

Kain samotny był w swej Mocy.
Głęboko w nim, ziarno samotności
wydało kwiatostan, i wzrosło ciemnym kwiatem.
Ujrzał w krwi swojej siłę płodności.
Przez wezwanie demonów
i wsłuchanie się w mądrość szeptaną
Nauczył się sposobów tworzenia dzieci na swoją rękę.
Poznał ich siłę i czyniąc tak zdecydował się Przemienić
jednego z tych co go otaczali.

Uriel, Straszny Uriel, ukazał się Kainowi
tej szczególnej nocy i rzekł do niego:

"Kainie, jako że jesteś potężny, i naznaczony przez Boga,
wiedz o tym, że każde Dziecko które stworzysz będzie
twoją klątwę nosiło, że każdy z twego potomstwa
bał się będzie płomienia i słońca, krew tylko pić będzie
i proch tylko jeść będzie.
I odkąd nosić będą ojca swego zazdrosne nasienie,
knuć zawsze będą i walczyć miedzy sobą.
Nie zgub tych z Adamowych Wnuków którzy szukają drogi w prawości. Kainie!
Zaniechaj swojej straszliwej Przemiany!"

Nadal, Kain wiedział co musi zrobić, a młody człowiek
imieniem Enoch, błagał by został stworzonym Synem dla mrocznego Ojca.
A Kain, pomimo słów Uriela, pochwycił Enocha,
i pogrążył go w mrocznym Przemienieniu.

Tak wiec, stało się tak, że Kain zmienił Enocha
I stało się tak, że błagał Enoch o brata i siostrę,
a Kain, pobłażliwy Ojciec, dał mu ich,
a imiona ich to Zillah, której krew przedkładał Kain,
i Irad, którego siła służyła Kainowemu ramieniu.

I ci Potomkowie Kaina nauczyli się sposobu
tworzenia własnego Potomstwa,
i Przemienili więcej bezmyślnie.

Każdy stworzył Potomstwo na chwałę Kaina.
Lecz nie mieli jego mądrości ani powściągliwości.
Wybuchła wielka wojna, Starsi przeciwko Swoim Dzieciom,
tak jak przepowiedział Uriel.
I Dzieci zabiły swych rodziców.

Powstały
Z ogniem i drewnem,
Mieczami i szponami,
Aby zniszczyć tych co je stworzyli.

Rebelianci wznieśli później nowe miasto.
Poza Imperium upadłym zebrali klanów trzynaście,
co rozdzielone były przez Wielką Wojnę,
i złączyli je razem.

Powołali Klan Królewski [ Ventrue ],
Klan Bestii [ Gangrel ],
Klan Księżyca [ Malkavian ],
Klan Ukrytych [ Nosferatu ],
Wędrowny Klan [ Ravnos ],
Klan Róży [ Toreador],
Klan Nocy [ Lasombra ],
Klan Zmiennokształtnych [Tzimisce],
Klan Węża [Setyci],
Klan Śmierci [ Kappadocian ],
Klan Uzdrowicieli [Salubri],
Klan Łowców [Assamici],
I Klan Oświecony [ Brujah ].

Zbudowali miasto prześliczne,
a ludzie czcili ich jako bogów.
Stworzyli nowe Potomstwo na własną rękę,
Czwartą Generację Kainitów.
Ale obawiali się Jyhad, przepowiedni Uriela,
Wiec było zakazane tym Dzieciom
Tworzenie innych ich rodzaju.
Dawało to Starszym moc zatrzymania ich dla siebie.
Kiedy Dziecko zostało stworzone, było ścigane i zabijane
a Ojciec jego z nim.

snow

wampir=spokrewniony=kainita=pijawka ^^

Foigan

Dziękuję za informację. A oco chodziło z tym żeby podawać kainitóww temacie Ławka rezerwowych?

snow

Chodziło o stworzenie tzw. postaci niezależnych. Głównie jako pomoc dla mg. Czasami ktoś może mieć jakiś dobry pomysł na postać, dzięki czemu inni mogą ją wykorzysta w swoich kampaniach

Foigan

Dzięki za wyjaśnienia jak zobacze pierwszą postać to może i ja coś skrobnę.