Rydaur

Eldakhar

Sluchaj Saktolu to juz niedaleko moze dojdziemy masz jeszcze troche sliwowicy w piersiowce? ooo to ta jaskinia widze ja ta wielka

Saktol Di Ent

Skald uśmiechnął się szeroko na widok ich nowego schronienia - oby tylko nie było tam "nie proszonych gości". Saktol w mało parlamnetarny sposób wydmuchał nos, pogrzebał w plecaku i wyciągnął glinianą butelkę.
-- Zawsze i wszędzie przyjacielu. Wejdźmy wkońcu, zanim mi broda odpadnie.

(troszke presje wyparliśmy na GM, widać że jeszcze planował jakiś forsowny marsz Razz

)

Eldakhar

Weszlismy do jaskini. Widzisz przyjacielu chyba bede musial uzyc troche tego znamienitego trunku do rozpalenia ogniska. Przepraszam cie bardzo ale to koniecznosc chyba ze chcesz umzec z zimna. No mozesz juz zaczać opowiadac co przywialo cie w te przeklete gory?

Jordmidal

W końcu Skatol oblał pare znalezionych gałęzi paroma kroplami śliwowicy. Następnie wziął dwa krzemienie i rozkrzesał ogień choć ręce trzęsły mu się niesamowicie to zachował spokój. Gdy światło rozświetliło grotę zobaczyliście, że to tylko przedsionek do dalszego tunelu, w któym nie wiadomo co się czai. Wink

Eldakhar

Drogi przyjacielu proponuje rozgrzac sie troche i ruszymy na zwiad nie chce byc kolacja dla jakichs godlinoidow

Eldakhar

<i>Ale przed zwiadem opowiedz mi co przywialo cie tutaj w rejon Hagdanor? Wtedy usłyszysz też moją historie</i>

Saktol Di Ent

Rozsiedli się przy ognisku popijając gorzałke z śliwek, i jedząc podłą podrórzniczą strawę. Saktol zaczął więc opowiadać o sobie, o dzieciństwie w wielkim krasnoludzkim Markhamie i o tym jak zdezerterował z armi, szukając lepszego życia.
-- Wtedy na mojej drodze stanął Pumpernikiel - stary krasnoludzki skald zaprawiony w walce, muzyce i pędzeniu śliwowicy. Zostałem jego uczniem i protegowanym. A gdy... gdy umarł... chciał bym sam tego wszystkiego posmakował. Z jego dzienników zrozumiałem że mówił właśnie o Hagdanorze - mniejscu które umiłował najbardziej ze wszystkich. Tak więc i ja muszę je odnaleść i odkryć tam swoje natchnienie.
Kończąc mówić Saktol pieszczotliwie pogłaskał kobzę i spojrzał w stronę tunelu - czy napewno nikt ani nic ich nie obserwuje. Narazie było spokojnie.
-- A ty? Co ciebie sprowadza w ten podły zimny kraj mój druhu?

Eldakhar

Wiesz co do mnie ja z tego kraju pochodze a dokladniej z Hagdanoru tam wlaśnie sie urodzilem. Przez wiele lat byłem młodszym akolitą w kościele boga wojny daleko na południu jako zawsze od zwojów wolalem moj korbach i tarcze zylo mi sie tam dosc dobrze ale niestety przyszedł list od brata ktory zmusil mnie do powrotu pisze o niewielkich szczepach orkow wedrujacych po gorach i ze w tunelach Kopalnianych kolo Hagdanor odnaleziono totem hordy sttarosta miasta potrzebuje wojownikow moze i ty dostaniesz sie na sluzbe placa niezle a spac mozesz u mojego brata. Zresztą w tym rejonie o tej porze roku nigdy nie bylo takich śnieżyc zdziwiło mnie to strasznie komus lub czemus moze zalezec na utrzymaniu niepogody tutaj musimy jak najszybciej dostac sie do Hagdanor moze wlasnie dlatego twoj mistrz wyslal cie tutaj przed smiercia?

Jordmidal

Gdy tak mówiłeś o pogodzie - niemal wywołałeś wilka z lasu. Usłyszeliście potężny huk i nagle zobaczyliście jak wejść do groty zostaje przywalone tonami śniegu. Fała była tak silna, że odepchnęło was do tyłu, a ognisko zostało przysypane śniegiem. W około jest ciemno i próbujecie znaleść cokolwiek.

Saktol Di Ent

-- Może... A zresztą jeśli szykuje się bitwa, a może i wojna to i ja tam będe - co będzie lepszym natchnieniem na pieśń, niż wielka bitwa z orczym pomiotem!
Przerwał na chwilę, ziewnął i znów spojrzał na korytarz wypełniony mrokiem.
-- Zmęczony jestem jak cholera. Może się prześpimy, a na warte zmieniamy się co trzy godziny?

Eldakhar

Przyjacielu znalazlem hubke wez jedna z galezi wystajacych z ogniska polek kta sliwowica ktora zostala w ten sposob odnajdziemy reszte ekwipunku jedyna droga to teraz w glab jaskini

Jordmidal

Skald po chwili znalazał gałązkę, jednak ze śliwowića już trudniej

Saktol Di Ent

Saktol który właśnie kładł się do snu, obok ogniska prawie został przysypany śniegiem, i z ledwością odskoczył. Zaczął wściekle kląć po krasnoludzku. Opamiętał się i spojrzał dziwnie na kompana.
-- Bracie opanuj się! Jesteśmy plemieniem krasnoludów, dumnymi dziećmi Durina. Widzimy w ciemnościach.

Eldakhar

Ruszajmy wiec na przód bo inna droge zatarasowaly nam zwaly sniegu i kamieni to jest chyba jedna z kopaln w poblizu Hagdanor ruszajmy jej wyjscie jest chyba po drugiej stronie gory na wprost od bramy Hagdanor, ale to w tej kopalni znaleziono totem orkow

Saktol Di Ent

Skald poklepał rękojeść miecza i rzekł
-- Dla miecza mistrza, żadna ilość orków nie jest za wielka.